Bujak Tadeusz (1862–1926), prawnik. Ojciec jego Jan wyszedł w pierwszym pokoleniu z ewangelickiej rodziny rolniczej z Wisły na Śląsku cieszyńskim i był urzędnikiem skarbowym we Lwowie. Matka Sara z rodziny niemiecko-ewang., siostra wybitnego superintendenta Teodora Haasego. B. urodził się we Lwowie 5 II i tam ukończył gimnazjum; studia prawnicze odbywał w Wiedniu i Lwowie. Pracował w prokuratorii skarbu we Lwowie i Czerniowcach. Wcześnie wybił się jako niezwykle bystry i uzdolniony prawnik.
Odczyty jego o trudniejszych zagadnieniach prawniczych zwróciły nań uwagę i spowodowały przeniesienie się jego do sądownictwa. Był w Krakowie od r. 1897 sędzią sądu kraj., od 1907 sądu kraj. wyższego, od 1909 Najw. Trybunału Sąd. i Kasacyjnego w Wiedniu w dziale cywilistycznym. Od r. 1888 ogłaszał w czasopismach prawniczych rozprawy, artykuły i referaty, często niepodpisane, z różnych dziedzin prawa cywilnego, mających szczególną doniosłość praktyczną dla Galicji. Do najważniejszych należy Czy i w jaki sposób dążyć do ograniczenia ilości sporów prowizorialnych? w »Czasop. Pr. i Ek.« 1907. W r. 1908 ukazało się duże rozmiarami dzieło wielkiej wagi, opracowane wspólnie z prof. W. L. Jaworskim, ale w znacznej części przez B-a pt. »Ustawa o sprostowaniu ksiąg gruntowych z materiałami i komentarzami (Kr. 1908, 465); ustawa ta wydana była specjalnie dla Galicji i Bukowiny w celu usunięcia niezgodności między faktycznym stanem posiadania a stanem hipotecznym; praca B-a umożliwiła szybkie i skuteczne zastosowanie tej ustawy.
W kwietniu 1919 przeszedł B. do służby w Państwie Polskim jako sędzia Sądu Najw. w Warszawie, gdzie w r. 1920 pracował w izbie do spraw b. zaboru pruskiego dzięki biegłości w ustawodawstwie niemieckim. Wszedłszy do Tow. Prawniczego, poświęcał mu wiele energii jako jego członek Rady, a od r. 1924 prezes. B. zasłużył się jako propagator idei ujednostajnienia ustawodawstwa i sądownictwa polskiego. W związku z tym – wśród wielu jego referatów – pozostaje najwybitniejszy: Kodyfikacja francuska w Alzacji i Lotaryngii (»Gazeta Sądowa« 1921, 413, 426). Był jednym z założycieli i gorliwym współredaktorem »Orzecznictwa sądów polskich«, przynoszącego przegląd najważniejszych orzeczeń dotyczących całej Polski. Jako członek Komisji Kodyfikacyjnej opracował Kodyfikację prawa wodnego (»Dziennik urz. Min. Spraw.«, dział nieurz., 1921, 174–98), która była jedną z poważniejszych podstaw jednolitego prawa wodnego. Ten wybitny prawnik był też szlachetnym charakterem, przywiązanym do tradycji wyniesionej z ziemi rodzinnej, ewangelickiej i humanitarno-liberalnej. Zbiór cennych dzieł prawniczych ofiarował Sądowi Najwyższemu. Zmarł 12 VI 1926 w Warszawie.
Portret w sali bibliotecznej Sądu Najwyższego w Warszawie.
J. G(lass), In memoriam. Śp. Dr T. Bujak. »Prace Tow. Prawn. w Warszawie« za r. 1926; Informacje prof. Fr. Zolla; Przegląd Prawa i Administracji im. E. Tilla, Lw. 1926, z. 4–6, s. 215–16; »Gazeta Sądowa Warsz.«, W. 1926, s. 347–8.
Red.